Refleksje

Hmmmm... tak wlasnie mysle o moim Piotrusiu... i doszl;am do wniosku ze ja go naprawde kocham... wiekszosc ludzi mysli, ze taka gowniara nie moze dazyc kogos prawdziwym uczucuiem... a jednak... ja to czuje...w ogole... do niedawna bylam mala zagubiona dziewczynka ktoprej w glowie byl tylko smiech... a teraz doroslam... staram sie zastanawiac nad soba, dostrzegac jakies wyzsze wartosci, po prostu starm sie zachjowywac doroslej niz tak, jak na to wskazuje moj wiek... ale nie zawszeb mi to wychodzi... no coz bede sie strac..papki...